Korekta błędnego zapisu w księgach rachunkowych

Usunięcie błędów w zapisach w księgach rachunkowych musi być dokonane z zachowaniem mocy dowodowej ksiąg rachunkowych. Oznacza to, że błędów nie można poprawiać przez wymazywanie, zamazywanie, używanie korektora itp.

Zgodnie z art. 25 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości korekty błędnego zapisu w księgach rachunkowych dokonuje się m.in. przez:

• skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej, z zachowaniem czytelności błędnego zapisu, oraz podpisanie poprawki i umieszczenie daty. Takie poprawki muszą być dokonane jednocześnie we wszystkich księgach rachunkowych i nie mogą nastąpić po zamknięciu miesiąca,
• wprowadzenie do ksiąg rachunkowych dowodu zawierającego korekty błędnych zapisów dokonywane tylko zapisami dodatnimi albo tylko ujemnymi

W polityce rachunkowości każdej jednostki należącej do sektora finansów publicznych powinny być uregulowane zasady dokonywania korekt, sposób dokonywania dekretacji, którym jednostka będzie poprawiała błędne zapisy na kontach księgowych (art. 10 ustawy o rachunkowości).

Jednostki prowadzące swoje księgi rachunkowe przy użyciu komputera każdy wykryty błąd korygują za pomocą storna, czyli zapisu księgowego, który anuluje błędną operację księgową.

W jednostkach sektora finansów publicznych do wyboru są dwa rodzaje storna:

• czerwone – polega na dokonaniu zapisu na tych samych kontach, co zapis korygowany, po tych samych stronach tych kont oraz w tej samej wartości, ale ze znakiem minus. Storno czerwone powoduje anulowanie błędnego zapisu oraz usuwa jego wpływ na obroty na kontach.
• czarne – polega na dokonaniu zapisu na tych samych kontach co zapis korygowany, w tej samej kwocie, lecz po stronach przeciwnych do stron zapisu korygowanego. Storno czarne eliminuje wpływ błędnej operacji na bilans obu kont, powoduje jednak zwiększenie ich obrotów w stosunku do sytuacji, gdyby taki zapis nie został  wprowadzony.

Strono to zapis księgowy, który anuluje operację księgową.